تحلیلی بر تخصصی شدن الگوی کشت و نقش آن در توسعه روستایی نمونه موردی: کشت توت فرنگی در منطقه ژاورود مریوان

با وقوع انقلاب صنعتی و پیشرفت تکنولوژی تحولات بنیادی در نظام های تولیدی از جمله تولید کشاورزی صورت گرفته است . به جای شیوه های سنتی که بر تولید معیشتی یا خود مصرفی در داخل یک روستا یا ناحیه استوار بود ، نظام های تولیدی مبتنی بر تولید کالا و محصولات برای رقابت در بازارهای ملی و جهانی جهت کسب سود بیشتر رواج یافته است . با وجود این در نواحی روستایی ، کشاورزان به منظور گریز از بی اطمینانی موجود در قیمت ها و بازار محصولات ، از تنوع کشت به عنوان عامل متعادل کننده درآمد استفاده می کنند. این تنوع کشت پیامدهایی چون، پراکندگی در تولید ،کاهش درآمد و عدم بهره برداری بهینه از آب و خاک را در پی دارد . یکی از راه هایی که برای بهبود توسعه مناطق روستایی مد نظر است تخصصی نمودن الگوی کشت با توجه به مزیتهای نسبی و ویژگی های خاص منطقه ای است . در این تحقیق با توجه به اهمیت محصول توت فرنگی در زندگی مردم نواحی روستایی منطقه ژاورود استان کردستان به مطالعه و تحلیل آثار کشت توت فرنگی و نقش آن در توسعه مناطق روستایی منطقه پرداخته ایم . میزان تولید توت فرنگی در استان کردستان 81 درصد از کل تولیدات کشور است که بیش از 60 درصد آن در منطقه زاورود شهرستان مریوان تولید می شود. بر این اساس پس از تحلیل و بررسی شیوه های تولیدی ،الگوهای کشت و فرایند های موثر در گسترش الگوی کشت توت فرنگی ، با استفاده از فرمول کوچران 178 خانوار بهره بردار از کشت توت فرنگی به منظور تبیین آثار و پیامدهای آن در سطح خانوارها بعنوان نمونه انتخاب شده اند. داده های حاصل از پرسشنامه و استفاده از نتایج و یافته های میدانی تحقیق نشان می دهند که شاخص های توسعه خانوارهای مورد مطالعه در دوره بعد از رواج کشت توت فرنگی نسبت به دوره قبل ، از بهبود و پیشرفت معناداری برخوردار بوده اند.